Kerstwens en Nieuwjaarswens 2022-2023
Lichtfeest
Als we binnenshuis zijn, maken we gebruik van kunstlicht.
In de natuur schijnt de zon en hoeven we geen handelingen te plegen om het licht te ervaren.
Zo ook is het met ons mensen. We kunnen vanuit de vorm licht ontsteken. Ons ego, in positieve zin, is als een kaars. We kunnen vanuit plichtsbesef, schuldgevoel, dankbaarheid, hulpvaardigheid licht brengen in de wereld. Maar licht zelf heeft geen vorm.
De zon geeft warmte en is leven gevend.
Zo kunnen wij zijn als een zon: in liefde aandacht schenken zonder verwachtingen, zonder oordeel. Gewoon omdat we gehoor geven aan onze natuur: in liefde zijn.
Trekken we de metafoor verder door dan zien we dat de aarde draait van dag naar nacht, van duisternis naar licht. Afhankelijk van de plek waar we zijn ervaren we de zon of de maan.
Elk mens heeft het nodig om in het licht te staan, maar evenzeer de duisternis om lichaam en geest rust te geven, op te laden en te resetten. Niet voor niets luidt het gezegde ‘slaap is de beste medicijn’.
Als je beseft dat elk mens het nodig heeft om in het licht te staan dan kan dat betekenen dat jijzelf soms moet terugtreden.
Wanneer doe je dat?
Als jij iets goed kunt of weet, is het zaak zorgvuldig af te wegen hoe je het beste de ander kunt dienen.
Een ander laten aanmodderen is niet de bedoeling, laat staan verzuipen, dus een
verhelderende vraag stellen of een reddingsboei toewerpen is gepast bijstand verlenen.
Evenzeer kan het goed zijn om jouw kijk op de stand van zaken te delen waardoor de ander geïnspireerd weer verder kan. Het is telkens een zorgvuldig afwegen hoe we gepast kunnen dienen zonder de ander in een ongemakkelijke positie te brengen. Met andere woorden schenken vanuit overvloed zonder dat het kopje overloopt.
Geven om niet is niet altijd makkelijk, want we willen graag weten hoe de ander onze bijdrage ervaart. Een toetssteen kan zijn dat je bij jezelf afvraagt of je als kaars geeft of als zon…..
Als je heel veel van iemand houdt dan schittert het licht van liefde in je ogen. Je straalt liefde uit en dan geef je al snel vanuit compassie zonder erbij na te denken.
Geef je als vader of moeder bijvoorbeeld dan komen verantwoordelijkheid en opvoeding al snel om de hoek kijken. In een flits heb je een jasje aangetrokken en geef je als kaars en niet als zon. In het geven zul je dus ook jezelf ervaren. In het ontvangen van dankbaarheid eveneens.
De kaars zal smelten.
De vorm kan breken.
Maar dat wat de kaars ontsteekt en de vorm vorm geeft, is als het leven zelf, dat ons in liefde is gegeven.
Mabel