Zeg me niet hoe te leven
Zeg me niet hoe te leven
Zeg me niet hoe te zijn
Ik ben al krap bemeten
En wil juist weten
Hoe die overvloed in mij
Waarachtig is of schijn
Vang me op als ik dreig te vallen
Week me los om weer te gaan
Weef draden van mijn tranen
Maak een jas van al mijn leed
Het is niet wie ik ben
Maar een houvast vanuit weten
Dat alles ertoe deed
en tegelijkertijd slechts schone schijn
Het staat symbool voor ’t ingewikkeld leven
van klimmen en van dalen
door al die lagen heen
Uiteindelijk zal ik het leven overstijgen
Door er middenin te zijn.
Mabel