Ik loop door de straat
Er is een diep gat in het trottoir
Ik val erin
Ik ben verloren…
Ik ben radeloos
Het is mijn schuld niet
Het duurt eeuwig om een uitweg te vinden.
Ik loop door dezelfde straat
Er is een diep gat in het trottoir
Ik doe alsof ik het niet zie
Ik val er weer in
Ik kan niet geloven dat ik op dezelfde plek ben
maar het is mijn schuld niet
Het duurt lang voordat ik eruit ben.
Ik loop door dezelfde straat
Er is een diep gat in het trottoir
Ik zie dat het er is
Ik val er weer in
Het is een gewoonte
Mijn ogen zijn open
Ik weet waar ik ben
Het is mijn schuld
Ik kom er direct weer uit
Ik loop door dezelfde straat
Er is een diep gat in het trottoir
Ik loop er om heen.
Ik loop door een andere straat.
Uit: Het Tibetaans boek van “Leven en Sterven” (Sogyal Rinpoche)